Izotretynoina? Jaka jest Wasza opinia? Moja historia trądziku.

Witajcie! Ostatnio byłam na wizycie u dermatologa. Niechętnie muszę przyznać, że lekarz nie był zachwycony stanem mojej cery. Jako, że byłam u niego pierwszy raz, opowiedziałam moją kilkuletnia już walkę z trądzikiem. Wymieniłam leki, którymi się leczyłam, przyznam szczerze, że jest tego już spora lista. Od zwykłych bez recepty kremów, po te silne z retinoidami. Oczywiście część z nich przynosiła oczekiwane efekty, ale na krótko. No własnie. To jest najgorsze, bo mimo stosowania diety, obchodzenia się z cerą jak z pupą niemowlaka trądzik wciąż wracał, czasem nawet z dwojoną siłą. W okresie gimnazjalnym nie było kolorowo, na mojej twarzy po raz pierwszy pojawił armagedon. Dopiero po 5 miesiącach opanowałam cerę za pomocą silnych leków dermatologicznych. Wtedy po raz pierwszy zaproponowana mi kurację izotretinoiną. Byłam mała, nic nie rozumiałam, dla mnie było to jak zwykłe tabletki, nie mogłam pojąć, dlaczego moja mama stanowczo nie zgodziła się na leczenie. Potem zmiana lekarza, i sytuacja po 3 latach się powtórzyła. w tym czasie po razu drugi na mojej twarzy zagościła apokalipsa. Tym razem znowu odpowiedź padła "nie", mimo to już z moich ust. Przez ten czas zdążyłam już nieco wglębić się w temat lekarstwa, a własciwie w trądzik. Wiedziałam, że trzeba wyeliminować parę czynnikow, które mogłby spowodować, w tym głownie chodziło mi o hormony. Mimo wielu próśb nie otrzymałam skierowania na takie badania. Zrezygnowałam z leczenia, jak i własciwie z tego dermatologa. Własnymi siłami doprowadziłam cerę do porządku. Nie byłam całkowicie zadowolona z efektu. Wciąż starałam się ulepszać swój wygląd. Przyznaje się otwarcie, mam na tym celu jakąś obsesję. Ale co tam, to chyba nie jest złe, że chcę się sobie podobać. Jednak z przyjściem zimy, standardowo skóra twarzy z dnia na dzień stawała się coraz gorsza. Skutkiem tego nakładałam coraz to większe ilości makijazu, bo przecież tutaj mam przebarwienie, tam zmiane. Nie wyjdę tak do ludzi. Mimo, że doskonale wiem, że gruba warstwa podkładu nie wygląda estetycznie, to wciąż wyrzucałam tę myśl z głowy. Kolejny dermatolog, kolejna wizyta. Tym razem otwarcie opowiedziałam o historii swojej choroby, wymieniłam sporą listę używanych przeze mnie lekarstw. Większa część oczywiscie nie przynisoła pożądanego efektu. Ale uparcie wierzyłam, że może tym razem się uda i bezmyślnie wydawałam kolejne 40zł na maść, która wystarczy mi zaledwie na 3 tygodnie przy codziennym stosowaniu. Osoby z problemami trądzikowymi doskonale wiedzą o czym mówię. Pani dermatolog ku mojemu zaskoczeniu bardzo miła, wyrozumiała dokładnie oglądnęła moją twarz. Niechętnie, ale powiedziała, że kuracja izotretinoiną może przynieść mi całkowite pozbycie się trądziku. Widziałam w jej oczach, że chciała powiedzieć to jak najbardziej delikatnie. Zrozumiałam. Wszystko, ze szczegołami wytłumaczyła, wypisała skierowanie na badania, przepisała nowe leki i kazała poważnie rozważyć propozcyję kuracji. Bezsilnie jeszcze parę dni temu byłam całkowicie zdecydowana. Wiedziałam, że tylko to może przyniesc mi ulgę. Mam dość ciągłego malowania się, użalania się nad swoim wyglądem, patrzenia z zazdrością na inne koleżanki, które mają idelaną cerę. W mojej głowie widziałam jedynie obrazy cery w najgorszej odsłonie, kiedy walka toczyła dzień i noc. Kiedy potrafiłam siedzieć zamknięta w pokoju całe dnie, nie odzywać się do świata z powodu obawy odrzucenia przez mój wygląd (jednak nigdy tak nie było), gdy płakałam wieczorem w poduszkę, a rano nakładałam na twarz uśmiech i udawałam, że wszystko jest OK.. Trądzik zmienił moją psychikę. Zmienił mnie. Teraz jestem nieśmiała, zamiknięta w sobie, nieufna, aspołeczna. Nawet, gdy cera jest względnie normalna, nie potrafie kroczyć dumnie z wysoko podniesioną głową, zawsze jest opuszczona w dół. Nie chcę, by ludzie na mnie patrzyli, nie potrafię im spojrzeć w oczy. Uciekam i boję sie kontaktu. Czy trądzik jest tego warty? Przeraża mnie cała kuracja. Przeraża mnie wyniszczenie orgaznimu, przerażają mnie wszystkie skutki uboczne, przeraża mnie możliwy nawrót. A może jednak zdecydować się na leczenie i mieć spokój i zapłacić cenę najwyższą, swoje zdrowe, ale cieszyć się szczęściem i być zdrowym psychicznie? Nie wiem. Mam mętlik w głowie. Nie wiem co robić. Zostało mi tylko kilka marnych dni. Muszę podjąć decyzje i albo przetrwam te 7 miesiecy, albo wciąż będe pozobawioną wszelikch nadziei dziewczyną. 



Dla tych, którzy nie orientuja się w temacie, w skrócie postaram się przedstawić czym jest lek. 

Izotretynoina to pochodna witaminy A, retinoid doustny. Stosowana jest najczęściej w przy postaci trądziku opornego, w stadium średnim lub cięzkim.  Lek wykazuje działanie przeciw czterem czynnikom, przyczyniającym się do rozwoju trądziku, to znaczy: redukuje rozmiar gruczołów łojowych i ilość produkowanego łoju, hamuje rogowacenie naskórka i zatykanie porów, ogranicza rozwój bakterii P. acnes oraz wykazuje właściwości przeciwzapalne. Ze względu na występowanie licznych skutków ubocznych, kuracja odbywa się pod ścisłym nadzorem lekarza, oparta na comiesięcznych badaniach. Ponad to, kobiety podczas kuracji muszą przyjmować dodatkowo tabletki antykoncepcyjne, ponieważ ciąża prowadzi do trwałego uszkodzenia płodu. Dodatkowo, aby leczenie przebieło pomyślnie, skumulowana dawka na kilogram masy ciala musi wynosić 120 mg - 150 mg leku.


Skutki uboczne:

• wysuszenie skóry, ust, nosa i oczu
• swędzenie,
• krwawienie z nosa,
• bóle mięśni i stawów,
• zwiększoną wrażliwość na słońce,
• osłabienie widzenia w ciemności,
• zmiany w krwi,
• zaburzenia w funkcjonowaniu wątroby,
• zawroty lub bóle głowy,
• nudności lub wymioty,
• wypadanie włosów,
• łagodne nadciśnienie śródczaszkowe,
• zaćmę,
• lekkie wahania nastroju.
• wspomniane wyżej, uszkodzenie płodu

Oto jeden z przykładów na działania izotretynoiny. 

Jednak kuracja przynosi praktycznie 100% wyleczenie się z trądziku. Czy warto? Chętnie dowiem się Waszej opinii, która bardzo przyda mi się do podjęcia decyzji. 

Pozdrawiam Was serdecznie, 

Myostis.